ခ်စ္လို႔ရတာမွန္သမွ်
သစ္ရြက္လႈပ္ပံုေလးကအစ
မိုးျခိမ္းသံအဆံုး
အရာအားလံုး ခ်စ္ရတယ္။
မမဟာ သစ္ရြက္လား
မမဟာ မိုးျခိမ္းသံလား
မကြဲျပားခင္ ခ်စ္လိုက္ရတာလည္း
ခ်စ္လို႔ရတာပဲ မဟုတ္လား။
ခ်စ္တာကို ခ်စ္ေနရမယ့္သူရယ္
ခ်စ္တာကို ခ်စ္မွန္းသိေနရမယ့္သူရယ္
ဒီႏွ္စ္ေယာက္ရိွေနတဲ့အခါ
ကမၻာေျမဟာ ၿပီးျပည့္စံုလိမ့္မယ္။
ႀကီးသူကိုရိုေသ ၊ ငယ္သူကိုေလးစား
ကြ်န္ေတာ္ မမအိေျႏၵကို ရိုေသသလို
ကြ်န္ေတာ့္ေမတၱာတရားကို
မမ မျဖစ္မေနေလးစားရလိမ့္မယ္
အဲဒီလို ကြ်န္ေတာ္ယံုၾကည္တယ္။
ၿပီးေတာ့ ေၾကာက္ရြံ႕တယ္
ေျခတစ္ဖက္ၾကြလိုက္တာနဲ႔
ကြ်န္ေတာ္ က်န္ေနခဲ့ရမွာ
ေခါင္းတစ္ခ်က္ခါလိုက္တာနဲ႔
ကြ်န္ေတာ္ လြင့္စင္သြားမွာ
ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုက္လိုက္တာနဲ႔
ကြ်န္ေတာ့္ကို ဘုရားရိုက္မွာ
မ်က္ေစာင္းေလးထိုးလိုက္တာနဲ႔
ကြ်န္ေတာ္ က်ိဳးေၾကသြားမွာ
အရာရာ ေၾကာက္ရြံ႕တယ္ ။
ေလာကဓံနဲ႔ စီးခ်င္းထိုးရတဲ့ေကာင္က
မမနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္
ထန္းလက္ေအာက္က ယုန္သူငယ္
ျဖစ္ေနတတ္လို႔
ႏွလံုးသားကို အၿမဲနားစြင့္ထားရတယ္
အသက္ငယ္တယ္
အသည္းငယ္တယ္
လိပ္ျပာငယ္တယ္
မဟာကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ရြတ္ခ်င္တယ္။
ေမွာ္ဆန္ဆန္
ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ကို
တေယာတစ္လက္ထဲ ဘယ္သူတည္ခဲ့
တစ္ေယာက္တည္း ျငင္းခုန္ရင္း
အသည္းေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ရတယ္
အ သည္း ေတြ
..................... တ ဆတ္ ဆတ္ တုန္ ရ တယ္ ။
K သူ
