ျမနႏၵာ သို႔.....( ၇ )
မီးေတာက္မ်ား တဖြားဖြားလြင့္ေဝည
ေဆာင္းႏွင္းေဝဝါး လမ္းမ မ်ားနဲ႔
အေဆာင္ေ႐ွ႕က ဂစ္တာသံသဲ့သဲ့
အသက္မဲ့လို႔ ေနေလရဲ႕ကြယ္....။
ျမေလးပန္းတို႔ ညိွဳးေျခာက္ေႂကြ
ခြာညိဳေဝမယ့္ ရာသီေတြကို
တိမ္ၿပိဳမ်က္ဝန္းနဲ႔ ေစာင့္စား
ငါကား...ေမွာင္မိုက္သြားခဲ့ၿပီ ။
ခ်စ္သူေရ....
ေခါင္းေလာင္းသံ စိမ္းစိမ္းေအာက္မွာ
ငါတို႔ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးဟာ...
ေဆာင္းရာသီ ရင္ခြင္ဖြင့္လွစ္
မင္းကို ႀကိဳလင့္ေန ႐ွာေရာ့မယ္...
ႏွင္းပုလဲ သင္းၾကဲတဲ့ေဟမန္
အလြမ္းေငြ႔ထန္ အိမ္မက္တို႔နဲ႔
တိမ္တစ္ရိပ္မွာငါခို....
ရင္ခုန္သံတို႔ ငိုေနေရာေပါ့....။
ထိတိုင္း႐ွတတ္တဲ့ႏွလုံးသား
မင္းႏႈတ္ဖ်ားတို႔ ေအးခဲေနမွာ
တစ္ခါတစ္ခါ ငါေတြးမိတယ္
ေႏြးေထြးပါေစ ခ်စ္သူေရ....။
ေဆာင္းႀကိဳမနက္ခင္းေတြမွာ
ေက်ာင္းေတာ္တံခါးႀကီးဟာလည္း
တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္....
ေလ်ာင္းစက္ေနျမဲ....ငိုေနဆဲ...။
မင္းမပါေသာ အိမ္ျပန္ခ်ိန္မ်ားမွာ
ႏွင္းေတြဟာ သည္းသည္းမည္းမည္း
ၾကယ္ျပာေတြ ေအးခဲေနေတာ့တယ္
ဒါေပမယ့္....ခ်စ္သူရယ္.....
မနမ္းရက္တဲ့ ကမ္းလက္ေတြနဲ႔
ဒီပန္းကို လွမ္းမိတယ္ဆိုတာ...
မညိွဳးႏြမ္းေစခ်င္တဲ့အေၾကာင္း
စမ္းေခ်ာင္းကေလးေတြ သိတယ္ ။
ေခါင္းေလာင္းသံ ၾကားမိတိုင္း
ငါ့ရင္ဟာ လိႈင္းထန္ခဲ့ရသလို
မ်က္ရည္ရစ္သိုင္း....
အ႐ူးတစ္ပိုင္း ျဖစ္ခဲ့တာလဲၾကာၿပီ...
ဘယ္လိုရာသီမ်ိဳးေတြက
မင္းျပန္လာခ်ိန္မ်ားစြာကို
မေပးသနားခဲ့တာလဲ ခ်စ္သူ
မၾကည္ျဖဴႏိုင္ေတာ့ၿပီလား...။
ျပန္...လာ...ပါ...ျပန္လာပါ လို႔
အခါခါေရာ္ရမ္း ျမည္တမ္း
ေနညိဳညိဳလမ္းေတြထက္မွာ
တိုးတိတ္စြာ ငါသက္ေႂကြ...
ေႏြ....မိုး....ေဆာင္း....
ရြက္ေဟာင္းလဲေႂကြ ၊ မိုးစက္ေဝ...
ႏွင္းပုလဲတို႔ ေစ တဲ့ေနရာ
မေမာတမ္း႐ွာေဖြေနဆဲပါပဲ....။
ေဟာ.....
ၾကယ္ေတြေျပာျပေနတဲ့
ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ဒဏၰာရီ
ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးဟာ ၾကားသြားၿပီ ။
ထိတ္လန္႔ဖြယ္ ညနက္ေတြမွာ
အိမ္မက္႐ွည္ ေျခာက္လွန္႔တဲ့အခါ
သိလား.... ငါဟာ
ငါ့ကိုယ္ငါမပိုင္တဲ့ သတၱဝါေလးပါပဲ...။
မာယာေတြ ေတာက္စားေနေသာ
လြမ္းေမာျခင္းရာသီေတြရယ္...
သူ ဘယ္မွာလဲ ဆိုတာ
ငါ့ကို ေျပာပါ.....။
ေဟာဒီ သဇင္ပန္းရနံ႔ေတြက
အလြမ္းေတြသင္းပ်ံ႕ေစသလား
ေျဖပါ......ေဟမာန္......
မင္းကို တမ္းတမိျပန္တယ္....
ငါနဲ႔ ငါအၾကား....
ေသာကပြားခဲ့ခ်ိန္မွာ
အဲဒီ ေအးခဲအျပဳံးေတြဟာ
ငါ့ကို ေလွာင္ရယ္....
ေကာင္မေလးရယ္....
ဒီလို ေမွာင္ပ်ညနက္
ဘယ္ရင္ခြင္ နန္းထက္မွာမွ
စက္ေပ်ာ္ေနသလဲကြယ္....
ေနညိဳတိုင္း လြမ္းတယ္
တိမ္သလႅာတံတိုင္းေတြတစ္ဖက္က
သက္တံ့ေတြမွာ မင္းမရိွခဲ့
သင္းကြဲငွက္တို႔ ငို ေနေလရဲ႕....။
ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးဟာ....
ေခၚသံေတြနဲ႔ ကြဲအက္
ငါလဲ တိတ္ဆိတ္ျင္ိမ္သက္
လြမ္းေနလ်က္ပါပဲ...ကြယ္ ။
အနႏၲတို႔ တစ္ဖက္မွာ
ဘာေၾကာင့္ လေရာင္စိမ္းခဲ့ပါသလဲ
လြတ္ၿငိမ္းျခင္းတို႔ရဲ႕ ေနရာ...
ငါ့ကို ေခၚပါ ခ်စ္သူ....။
ဒိုင္ယာရီ ထဲကေဆာင္း
ဘယ္လို ေဟာင္းႏြမ္းျခင္းကမွ
ငါ့ကို...ျပာမက်ေစခဲ့ဘူး
ဒါေၾကာင့္....ငါ႐ူးတယ္....။
ႏွင္းဆီေတြကလဲ ေမးေနတယ္
ခေရေတြကလဲ ေမႊးေနတယ္....
မင္းျပန္အလာ ႀကိဳမယ္ဆိုၿပီး
ေဆာင္းဟာငိုညည္းေနရဲ႕...ကြယ္ ။
ၾကင္နာ ျမတ္ႏိုး
ငါပ်ိဳးခဲ့တဲ့ စံပယ္ပန္း
ဘယ္လိုစမ္းေတြ ေအးၾကလည္း
မင္းလာမွ ေမႊးျမမယ္ဆိုပဲ....
မနမ္းဖူးပါပဲနဲ႔ကြယ္...
အဲဒီပန္းရနံ႔ေတြကို
တန္ဖိုးထားတတ္ေနၿပီ
တစ္ခါတစ္ခါ ထံုအီေမႊေႏွာက္ခဲ့ ။
ဒီအေမွာင္ေတြေၾကာက္တယ္
ေကာင္မေလးရယ္...
တြယ္တာျခင္း အလင္းနဲ႔
ငါ့ကို ဆယ္ ရင္း ကယ္ ပါ....။
အလြမ္းေတြ သယ္လာတတ္တဲ့
မုတ္သုန္တို႔ရဲ႕ အလယ္မွာ...
မင္းဆံႏြယ္ရနံ႔မ်ား ပါေလမလား
ေစာင့္စား ေမ်ွာ္လင့္တတ္ေနၿပီကြယ္ ။
ဒါေပမယ့္....ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးဟာ
စိန္ပန္းျပာ တစ္ဆုပ္ ႏွစ္ဆုပ္နဲ႔
ငါ့ကို ႏွစ္သိမ့္ေနေပမယ့္
ဘယ္လိုမွ အလြမ္းမေျပခဲ့ဘူး....
တစ္ခါတစ္ခါမွာ မင္းဟာ...
ကိုယ္ပိုင္လင္းတဲ့...လမင္းႀကီးနဲ႔တူတယ္
မင္းရဲ႕ေတာက္ပ ထက္ျမျခင္းေတြက
ငါ့ဗ်ာပါဒေတြ မခြင္းႏိုင္ခဲ့ (သိပ္ဝမ္းနည္းတယ္)
မြန္းလြဲ သန္းေခါင္
ၾကယ္ေရာင္ေအာက္က, ကဗ်ာမ်ား
ေမွာ္ဝင္ေတာက္စား, အလြမ္းမ်ား
ကြၽမ္းေလာင္ျခင္းမ်ား, မ်က္ရည္မ်ား
ဟိုး......ဂ်ပ္ဆင္ထိပ္မွာ
ကာရန္ေတြအိပ္ေမာက်ေနေလရဲ႕
ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေျခရာမ်ား
ရင္မွာ ကမၸည္းတင္ထားရဦးမယ္....။
လေရာင္အို ကႀကိဳးတစ္ပုဒ္နဲ႔
မႏိုးထႏိုင္တဲ့...ေဆာင္းညေတြထဲ
ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးဟာ ငိုညည္း
ဂစ္တာတီးသံဟာ ေသ ခဲ့ၿပီ (အၿပီးအပိုင္)
တစ္ေႏြ.....တစ္မိုး
ငါဟာ ႀကိဳးျပတ္ခဲ့ခ်ိန္
ေဆာင္းရဲ႕ အိမ္ထဲ
ရင္ကြဲနာနဲ႔ ေပ်ာ္တဲ့သူ...။
မြတ္သိပ္ျခင္းမ်ိဳးနဲ႔
တစ္ေရးႏိုးတဲ့ ႏွင္းညေတြက
သင္းတျမျမ ေျခာက္ေသြ ့လို႔....
နံရံမွာလဲ မင္းကိုေတြ႔တယ္...။
ေကာင္မေလးရယ္....
ေရြ႕လ်ားပန္းခ်ီကားထဲက
သိပ္ၿပီး ျပဳံးမျပပါနဲ႔လား
ငါကား...အလြမ္းဘံုသားေလ...
တစ္ခ်ိဳ႕ ကဗ်ာဆရာေတြက
အခ်စ္ကို အျပစ္ဆိုလို႔ဆို
သိပ္ေတာ့ အလိုမက်ဘူးကြယ္
ပူတယ္......တဲ့ ။
တစ္ခ်ိဳ႕ တစ္ဝက္မွန္ပါတယ္
ပူေလာင္ ျပင္းထန္...
သူတို႔အေငြ႔ပ်ံျခင္းဟာ
အလင္းတစ္စက္ေပးလိမ့္မယ္
( ငါတို႔...ေအးျမဖို႔....)
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္....
ပန္းေခတ္က နတ္သမီးကို
လြမ္းရင္းခ်စ္ ေနဆဲဆိုတာ
ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး သိပါတယ္....
ဒီလိုနဲ႔.....ငါဟာ
ေနကြယ္ခဲ့သူပါ ျမနႏၵာ.....
ေနကြယ္ခဲ့ရသူရယ္ပါ......
==============================
မင္းခသူ (ကဗ်ာ Diary) 28 . 6 . 2014 (Sat)
