ေနေလာင္ဒဏ္ေတြနဲ႔ မိန္းမ
အို ... အေမ လ႔ို္ တ,ရတဲ့အထိပါပဲ
မ်က္ႏွာမွာ ၊ ငါတို႔မလိမၼာမႈေၾကာင့္ ရခဲ့တဲ့
ဒဏ္ရာေတြ ။
စိမ္းညိဳ႕နက္ေမွာင္ေနတဲ့ ဆံပင္ကိုဖားလ်ားခ်လို႔
အ႐ုဏ္ဦးမွာ အားပါးတရအိပ္ေနလိုက္တာမ်ား
ပြဲဆက္မ်ားထားတဲ့ ဇာတ္မင္းသမီးလို ၊
အို ... မဟုတ္ဘူး ၊ မိစၧာေတြလက္ထဲက
အသက္လုေျပးခဲ့ရတဲ့ ဘုရင့္သမီးေတာ္လို
အိပ္ေနလိုက္တာ ...
သူမ မက္ေနတာ
အိမ္မက္ေကာင္းေတြလား ၊ အိမ္မက္ဆိုးေတြလား
ႏွလံုးသားနဲ႔ ႏွလံုးခုန္သံကိုနားေထာင္ၾကည့္ပါ ။
ဟိုယခင္သူမ,လိမ္းၾကံထားတတ္တဲ့ သနပ္ခါးနံ႔ေတြ
ခုေတာ့ ဘာေၾကာင့္မ်ား အေပါစားမိတ္ကပ္နံ႔ရေနပါလိမ့္
ေရာမေရာက္လို႔ ေရာမလိုက်င့္လိုက္ရတာလား
ေခတ္မေကာင္းလို႔ ႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရတာလား
သူမအနမ္းေတြေၾကာင့္
ယဥ္ေက်းမႈပန္းေတြပြင့္ခဲ့ဖူးတာ အေသအခ်ာ ။
မေသခ်ာမႈက နံနက္ခင္းလိုလင္းလာတယ္
႐ွမ္း႐ိုးမဆီကျမဴခိုးေတြႏိႈးမွ သူႏိုးတယ္
ဧရာဝတီကိုညႇစ္ၿပီးေတာ့ မ်က္ႏွာသစ္တယ္
လဖက္ေျခာက္နံ႔ေလးဟာ သူမကိုယ္သင္းရနံ႔ပါ
ေၾကးစည္သံေလးေတြက သူမ ပို႔ဆဲေသာ ေမတၱာ ...
ေခြးသြားစိပ္မ်ားေပၚ လည္ပတ္ေနရ႐ွာတဲ့
သူမ ... နာရီစကၠန္႔ေတြဟာ .... ။ ။
K သူ
M 10
2017
