ကြ်န္ေတာ္က တျခား ကဗ်ာဆရာေတြလိုု လိပ္ျပာေလး ေတြ ၊ စမ္းေခ်ာင္းေလးေတြ ၊
ေႏြဦးသစ္ရြက္ေလးေတြ ၊ ၾကယ္စင္ေလးေတြ ၊ လဝန္းေလးေတြအေၾကာင္း ကဗ်ာ စပ္
ခ်င္သူမဟုတ္ခဲ့ ။ မမသီရိရဲ႕ မ်က္ဝန္းေလး
ေတြအ ေၾကာင္း အလကၤာ ေလးနဲ႔ဖြဲ႕ျပ ၊ ကာရန္ ေလးနဲ႕ ႏြဲ႕ျပ ခ်င္တာ ။
မမသီရိရဲ႕ မ်က္ဝန္းျမစ္မွာ တစ္ေထာင့္ တစ္ည ပဲ ေမ်ာရ ေမ်ာရ ၊ ဘယ္ေတာ့မွ
ကမ္းမတင္ခ်င္လဲရတယ္ လို႕ က်ဴးရင့္ခဲ့သူက အရူးရင့္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ ေလ ။
နံနက္ခင္း ျပတင္း တံခါးေပါက္ေတြက တိုးဝင္လာတဲ့ ေလညင္းေတြထဲမွာ မမသီရိရဲ႕ ကိုယ္သင္းနံ႔တစ္ခ်ိဳ႕ ရ တယ္ ။ ကြ်န္ေတာ့္နံနက္ခင္းမွာ ငွက္ကေလးေတြ ေတး မဆို ခ်င္ေနပါ ။ မမသီရိကေတာ့ ဆုေတာင္းေမတၱာ ပို႔ သံနဲ႕ ႀကိဳလုိက္ပါ ။
မမက ေစ်းျခင္းေတာင္းေလးကိုင္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္လာ … ။ ကြ်န္ေတာ္က လဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ထုိင္ေငး ...။ ဒီလို ေန႔တဒူဝကိစၥေတြက ပင့္ကူ အိမ္ေတြ လား ၊ သံေယာဇဥ္ႀကိဳးေတြလား လို႔ မစဥ္းစားခ်င္တာ စြဲ လမ္းမႈ ။ ဒါေပမယ့္ ဒုတိယမ်က္ဝန္းေတြကို ခ်စ္မိေန တယ္ ။ မမ ရဲ႕ ကေလးဆန္မႈေတြကို ခ်စ္တယ္ ။ မမရဲ႕ အျပစ္ကင္းစင္မႈေတြကို ခ်စ္တယ္ ။ မမရဲ႕ လက္သည္း နီကင္းတဲ့ လက္ေခ်ာင္းႏုႏုေလးေတြကို ခ်စ္တယ္ ။ မမ ရဲ႕ မိပ္ကပ္ကင္းတဲ႕ မ်က္ႏွာေလးကို ခ်စ္တယ္။ သံလြင္ နံ႔သင္းေနတဲ့(ဒူးဆစ္အထိရွည္လ်ားတဲ့)ဆံခ်ည္မွ်င္ ေလး ေတြကို ခ်စ္တယ္။ခ်စ္ျခင္းေတြအေၾကာင္းဖြင့္ဆိုရင္ တစ္ ေထာင့္တစ္ညရွည္လ်ား သြားလိမ့္မယ္ မမ ။
ကြ်န္ေတာ့္အနားေရာက္ရင္ တိုးတိုးေလးခ်သြားတဲ့ သက္ ျပင္းရွည္ႀကီးေတြကို ဘာသာမ ျပန္တတ္ဘူး မမရယ္ ။ မ်က္ဝန္းေတြတိုင္းက ခက္ဆစ္ေတြ ျပည့္ေနသလိုပဲ ။ ဒြိဟမ်ဥ္း ေတြထဲမွာအလ်ားလိုက္ ကူးခတ္ေနရတာ ေတေလ မည္ပါသလား မမ ။ တစ္ကယ္ဆို မ်ဥ္းတစ္ ေၾကာင္း လို ေျဖာင့္ခြင့္ရခ်င္တာ ။ မမအေၾကာင္းေတြ ေတြးရင္း ကီးဘုတ္လက္ ကြက္ေတြေပၚမွာ မ်က္စိလည္ ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ ၊ လေရာင္ကိုၾကည့္ရင္း ေမွာင္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ ၊ သန္းေခါင္ယံအိမ္မက္မွာ ခံတြင္းပ်က္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ ၊ ေႏြဦးရာသီေတြ ေပၚမွာ မူးလဲေနပါေသာ ကြ်န္ေတာ္ ၊ လည္ေခ်ာင္းထဲမွာ မမနာမည္ကို ေအာ္ေခၚ ေန တယ္ ။ မမ ၾကားပါ ။
တစ္ေယာက္တည္း ရင္ခုန္ေနရတာ ပ်င္းစရာႀကီးေနာ္ ... ။ အထီးက်န္ေနတဲ့ ရင္ခုန္သံ ေတြဟာ တစ္စံုတစ္ရာကို မြတ္သိပ္တမ္းတ ...။ အဲဒါ ဘာလဲဟင္ မမ ။ကိန္းဂဏန္း ဆိုင္ရာ တြက္ခ်က္မႈေတြနဲ႔ အခ်စ္ကို တန္ဖိုးျဖတ္သြား မလား ။ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္က မမ ၊ အခ်စ္ကို ေစ်းခ် သြားရင္ ဒုကၡ ၊၊ အင္း ... ရင္ေမာလွခ်ည့္ ။
အလွအပဆိုင္ရာ အနက္ဖြင့္ဆိုမႈ ၊ ယဥ္ေက်းမႈဆုိင္ရာ အျပစ္ကင္းစင္မႈ ၊ ဘယ္နွစ္ဘံု ေျမာက္က စုေတလာလာ ၊ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အျမဳေတရတနာ ။ အဖိုးအနဂၣ ....... ၁၅၀၀ ။
နံနက္ခင္း ျပတင္း တံခါးေပါက္ေတြက တိုးဝင္လာတဲ့ ေလညင္းေတြထဲမွာ မမသီရိရဲ႕ ကိုယ္သင္းနံ႔တစ္ခ်ိဳ႕ ရ တယ္ ။ ကြ်န္ေတာ့္နံနက္ခင္းမွာ ငွက္ကေလးေတြ ေတး မဆို ခ်င္ေနပါ ။ မမသီရိကေတာ့ ဆုေတာင္းေမတၱာ ပို႔ သံနဲ႕ ႀကိဳလုိက္ပါ ။
မမက ေစ်းျခင္းေတာင္းေလးကိုင္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္လာ … ။ ကြ်န္ေတာ္က လဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ထုိင္ေငး ...။ ဒီလို ေန႔တဒူဝကိစၥေတြက ပင့္ကူ အိမ္ေတြ လား ၊ သံေယာဇဥ္ႀကိဳးေတြလား လို႔ မစဥ္းစားခ်င္တာ စြဲ လမ္းမႈ ။ ဒါေပမယ့္ ဒုတိယမ်က္ဝန္းေတြကို ခ်စ္မိေန တယ္ ။ မမ ရဲ႕ ကေလးဆန္မႈေတြကို ခ်စ္တယ္ ။ မမရဲ႕ အျပစ္ကင္းစင္မႈေတြကို ခ်စ္တယ္ ။ မမရဲ႕ လက္သည္း နီကင္းတဲ့ လက္ေခ်ာင္းႏုႏုေလးေတြကို ခ်စ္တယ္ ။ မမ ရဲ႕ မိပ္ကပ္ကင္းတဲ႕ မ်က္ႏွာေလးကို ခ်စ္တယ္။ သံလြင္ နံ႔သင္းေနတဲ့(ဒူးဆစ္အထိရွည္လ်ားတဲ့)ဆံခ်ည္မွ်င္ ေလး ေတြကို ခ်စ္တယ္။ခ်စ္ျခင္းေတြအေၾကာင္းဖြင့္ဆိုရင္ တစ္ ေထာင့္တစ္ညရွည္လ်ား သြားလိမ့္မယ္ မမ ။
ကြ်န္ေတာ့္အနားေရာက္ရင္ တိုးတိုးေလးခ်သြားတဲ့ သက္ ျပင္းရွည္ႀကီးေတြကို ဘာသာမ ျပန္တတ္ဘူး မမရယ္ ။ မ်က္ဝန္းေတြတိုင္းက ခက္ဆစ္ေတြ ျပည့္ေနသလိုပဲ ။ ဒြိဟမ်ဥ္း ေတြထဲမွာအလ်ားလိုက္ ကူးခတ္ေနရတာ ေတေလ မည္ပါသလား မမ ။ တစ္ကယ္ဆို မ်ဥ္းတစ္ ေၾကာင္း လို ေျဖာင့္ခြင့္ရခ်င္တာ ။ မမအေၾကာင္းေတြ ေတြးရင္း ကီးဘုတ္လက္ ကြက္ေတြေပၚမွာ မ်က္စိလည္ ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ ၊ လေရာင္ကိုၾကည့္ရင္း ေမွာင္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ ၊ သန္းေခါင္ယံအိမ္မက္မွာ ခံတြင္းပ်က္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ ၊ ေႏြဦးရာသီေတြ ေပၚမွာ မူးလဲေနပါေသာ ကြ်န္ေတာ္ ၊ လည္ေခ်ာင္းထဲမွာ မမနာမည္ကို ေအာ္ေခၚ ေန တယ္ ။ မမ ၾကားပါ ။
တစ္ေယာက္တည္း ရင္ခုန္ေနရတာ ပ်င္းစရာႀကီးေနာ္ ... ။ အထီးက်န္ေနတဲ့ ရင္ခုန္သံ ေတြဟာ တစ္စံုတစ္ရာကို မြတ္သိပ္တမ္းတ ...။ အဲဒါ ဘာလဲဟင္ မမ ။ကိန္းဂဏန္း ဆိုင္ရာ တြက္ခ်က္မႈေတြနဲ႔ အခ်စ္ကို တန္ဖိုးျဖတ္သြား မလား ။ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္က မမ ၊ အခ်စ္ကို ေစ်းခ် သြားရင္ ဒုကၡ ၊၊ အင္း ... ရင္ေမာလွခ်ည့္ ။
အလွအပဆိုင္ရာ အနက္ဖြင့္ဆိုမႈ ၊ ယဥ္ေက်းမႈဆုိင္ရာ အျပစ္ကင္းစင္မႈ ၊ ဘယ္နွစ္ဘံု ေျမာက္က စုေတလာလာ ၊ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အျမဳေတရတနာ ။ အဖိုးအနဂၣ ....... ၁၅၀၀ ။
>>>> ဆက္ပါဦးမည္ ။ <<<<
