အေဝးႀကီးေရာက္တဲ့အထိနာက်င္ၾကၿပီးတာနဲ႔ ငါတို႔ရဲ႕
ဆံျခည္မွ်င္၊ ေျခဖဝါးေတြ ဟီလီယမ္ထက္ေပါ့ပါး
ဆင္ျခင္တုံတရားဆီမွာ တုံ႔ခနဲရပ္သြားၾက
----------------------------------------------------------
ဆံျခည္မွ်င္၊ ေျခဖဝါးေတြ ဟီလီယမ္ထက္ေပါ့ပါး
ဆင္ျခင္တုံတရားဆီမွာ တုံ႔ခနဲရပ္သြားၾက
----------------------------------------------------------
ငါ့ေအာ္သံဟာ ဗန္ဂိုးျဖတ္ပစ္လိုက္တဲ့နားရြက္ထဲမွာ
ပိတ္မိလ်က္သား
မခံႏိုင္ေတာ့တဲ့အဆံုးမွာ
ငါ့ေဝဒနာတရားကို ေသနတ္နဲ႔ထုတ္ခ်ိန္တယ္
ေဖာက္ဝင္မသြားေသးတဲ့က်ည္ေထာင့္ရဲ႕
ေနာက္ဆုံးေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္အျပဳံးထက္
ငါ့ အရယ္အေမာဟာ တဝင္းဝင္း တလက္လက္
ႀကိဳက္တဲ့ဆာေလာင္မႈနဲ႔ တိုင္းတာ
အတိုင္းအတာဟာ အူေတြေခြေခါက္ေျခာက္ကပ္တဲ့အထိ
စိတ္ႀကိဳက္အနာတရဆီမွာ
နာက်င္မႈကို မနာခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရတာ
ငါ့အႏုပညာပဲျဖစ္တယ္
ငိုသံတစ္ဝက္စြက္ေနတဲ့ရယ္သံေတြ
ရယ္သံေတြဟာ ဓားအိမ္ထဲက ဓားကို ဆြဲထုတ္သံလိုမ်ိဳး
ကိုယ္တိုင္ခ်ိန္ထားတဲ့ေသနတ္ ေမာင္းတင္သံလိုမ်ိဳး
အတိုးဖြဆုံး က်ယ္ေလာင္
စက္မက္ျပဳသူ ဗံုးဒဏ္ခံ ျပည္သူ
ေရႀကီးေရလွ်ံ သဘာဝေဘးရဲ႕ သဘာဝက်မႈ
လူ႔ႏွလုံးရဲ႕ သိပၸံဆန္းၾကယ္ သတၱဳဆန္မႈ
ဖန္ေပါင္းေခ်ာင္ထဲက ကံတရားလို
ဘာအေရာင္ပဲထြက္လာ ထြက္လာ/ျဖစ္လာ ျဖစ္လာ
ငံက်ိေနတဲ့ သာယာဖြယ္ လူေနမႈျမင့္မားျခင္းရဲ႕
မ်က္ကြယ္ျပဳရာ အရပ္မွာ
ငါေနတယ္
ဆင္ျခင္တံုတရားေတြ စီးကရက္ထဲထည့္လိပ္ၿပီး
ေသာကတေငြ႔ေငြ႔ထြက္ေအာင္ မီးညွိေသာက္ရင္း
အဆင့္အတန္းသတ္မွတ္ခ်က္ေတြ၊ ဓာတ္ပံုဖရိန္ေတြ
ဗလာသာသာ စာအုပ္အထူႀကီးေတြထဲကေန
ဆပ္ကပ္တစ္ခုထဲက ယဥ္ပါးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရတဲ့
အရိုင္းသတၲဝါတစ္ေကာင္ေျပးထြက္လာသလိုမ်ိဳး
ငါနဲ႔အပိုးမက်ိဳးတဲ့ေလာကမွာ ငါေနတယ္
ဝိုင္ယာႀကိဳးေတြအျပဳံလိုက္ဝင္ေခြေနတဲ့ ဦးေႏွာက္မွာ
လိႈင္း႐ိုက္သံေတြ တျဖန္းျဖန္းလဲကြဲ
လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားနည္းလာ အားနည္းလာ
ရင္းႏွီးတယ္ထင္ထားတဲ့သီခ်င္းကို နားစိုက္ေထာင္ၾကည့္ေတာ့မွ
ငါ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ မႀကိဳက္တာသိ
ငါ စီးကရက္ႀကိဳက္တာ သိ
ငါ ပုံျပင္မႀကိဳက္တာ သိ
ငါ သစ္ပင္ႀကိဳက္တာ သိ
လက္သည္းမွာ ကပ္ေနတဲ့ မ်က္ရည္ခ်ိဳး(ဂ်ိဳး)ေတြ ေတာက္ထုတ္
ေနသာသာ စိတ္သက္ေတာင့္သက္သာ ေနသာထိုင္သာ
ကႏၱာရအလယ္ေကာင္မွာ ေသာင္ထြန္းေနသလိုမ်ိဳး
ေနသာထိုင္သာ
စေနေထာင့္ကတက္လာတဲ့ ေလာကဓံအျငိဳးအေမွာင္
ငါ ဆိုဖူးတဲ့သီခ်င္းေတြ
ငါ ရြတ္ဖူးတဲ့ကဗ်ာေတြ
ငါ ေအာ္ဖူးတဲ့ ဟဲဗီးမက္တယ္လ္ေတြ
ငါ ျပဳျပဳသမွ် ဝဋ္နာကံနာေတြအတြက္ ေခါင္းငံု႔သူ
စစ္မေရာက္ခင္ ျမားကုန္ေနတာမဟုတ္ဘူး
ငါနဲ႔ အမွန္တရားစီးခ်င္းထိုးတဲ့ပြဲမွာ
ျမားေရာ ဓားေရာ ၊ ငါယူလာမွာမဟုတ္ဘူး
ငါ “အား” ကနဲေအာ္ၿပီးလဲက်သြားရင္ေတာ့
လက္ခုတ္တီးၾကေပါ့ ၊ တရားကႏိုင္သြားခ်ိန္
တ ရား က ႏိုင္ သြား ခ်ိန္ ... ။
ပိတ္မိလ်က္သား
မခံႏိုင္ေတာ့တဲ့အဆံုးမွာ
ငါ့ေဝဒနာတရားကို ေသနတ္နဲ႔ထုတ္ခ်ိန္တယ္
ေဖာက္ဝင္မသြားေသးတဲ့က်ည္ေထာင့္ရဲ႕
ေနာက္ဆုံးေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္အျပဳံးထက္
ငါ့ အရယ္အေမာဟာ တဝင္းဝင္း တလက္လက္
ႀကိဳက္တဲ့ဆာေလာင္မႈနဲ႔ တိုင္းတာ
အတိုင္းအတာဟာ အူေတြေခြေခါက္ေျခာက္ကပ္တဲ့အထိ
စိတ္ႀကိဳက္အနာတရဆီမွာ
နာက်င္မႈကို မနာခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရတာ
ငါ့အႏုပညာပဲျဖစ္တယ္
ငိုသံတစ္ဝက္စြက္ေနတဲ့ရယ္သံေတြ
ရယ္သံေတြဟာ ဓားအိမ္ထဲက ဓားကို ဆြဲထုတ္သံလိုမ်ိဳး
ကိုယ္တိုင္ခ်ိန္ထားတဲ့ေသနတ္ ေမာင္းတင္သံလိုမ်ိဳး
အတိုးဖြဆုံး က်ယ္ေလာင္
စက္မက္ျပဳသူ ဗံုးဒဏ္ခံ ျပည္သူ
ေရႀကီးေရလွ်ံ သဘာဝေဘးရဲ႕ သဘာဝက်မႈ
လူ႔ႏွလုံးရဲ႕ သိပၸံဆန္းၾကယ္ သတၱဳဆန္မႈ
ဖန္ေပါင္းေခ်ာင္ထဲက ကံတရားလို
ဘာအေရာင္ပဲထြက္လာ ထြက္လာ/ျဖစ္လာ ျဖစ္လာ
ငံက်ိေနတဲ့ သာယာဖြယ္ လူေနမႈျမင့္မားျခင္းရဲ႕
မ်က္ကြယ္ျပဳရာ အရပ္မွာ
ငါေနတယ္
ဆင္ျခင္တံုတရားေတြ စီးကရက္ထဲထည့္လိပ္ၿပီး
ေသာကတေငြ႔ေငြ႔ထြက္ေအာင္ မီးညွိေသာက္ရင္း
အဆင့္အတန္းသတ္မွတ္ခ်က္ေတြ၊ ဓာတ္ပံုဖရိန္ေတြ
ဗလာသာသာ စာအုပ္အထူႀကီးေတြထဲကေန
ဆပ္ကပ္တစ္ခုထဲက ယဥ္ပါးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရတဲ့
အရိုင္းသတၲဝါတစ္ေကာင္ေျပးထြက္လာသလိုမ်ိဳး
ငါနဲ႔အပိုးမက်ိဳးတဲ့ေလာကမွာ ငါေနတယ္
ဝိုင္ယာႀကိဳးေတြအျပဳံလိုက္ဝင္ေခြေနတဲ့ ဦးေႏွာက္မွာ
လိႈင္း႐ိုက္သံေတြ တျဖန္းျဖန္းလဲကြဲ
လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားနည္းလာ အားနည္းလာ
ရင္းႏွီးတယ္ထင္ထားတဲ့သီခ်င္းကို နားစိုက္ေထာင္ၾကည့္ေတာ့မွ
ငါ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ မႀကိဳက္တာသိ
ငါ စီးကရက္ႀကိဳက္တာ သိ
ငါ ပုံျပင္မႀကိဳက္တာ သိ
ငါ သစ္ပင္ႀကိဳက္တာ သိ
လက္သည္းမွာ ကပ္ေနတဲ့ မ်က္ရည္ခ်ိဳး(ဂ်ိဳး)ေတြ ေတာက္ထုတ္
ေနသာသာ စိတ္သက္ေတာင့္သက္သာ ေနသာထိုင္သာ
ကႏၱာရအလယ္ေကာင္မွာ ေသာင္ထြန္းေနသလိုမ်ိဳး
ေနသာထိုင္သာ
စေနေထာင့္ကတက္လာတဲ့ ေလာကဓံအျငိဳးအေမွာင္
ငါ ဆိုဖူးတဲ့သီခ်င္းေတြ
ငါ ရြတ္ဖူးတဲ့ကဗ်ာေတြ
ငါ ေအာ္ဖူးတဲ့ ဟဲဗီးမက္တယ္လ္ေတြ
ငါ ျပဳျပဳသမွ် ဝဋ္နာကံနာေတြအတြက္ ေခါင္းငံု႔သူ
စစ္မေရာက္ခင္ ျမားကုန္ေနတာမဟုတ္ဘူး
ငါနဲ႔ အမွန္တရားစီးခ်င္းထိုးတဲ့ပြဲမွာ
ျမားေရာ ဓားေရာ ၊ ငါယူလာမွာမဟုတ္ဘူး
ငါ “အား” ကနဲေအာ္ၿပီးလဲက်သြားရင္ေတာ့
လက္ခုတ္တီးၾကေပါ့ ၊ တရားကႏိုင္သြားခ်ိန္
တ ရား က ႏိုင္ သြား ခ်ိန္ ... ။
K သူ - ဇူးျမတ္ထြန္း ( Zuu Myat Htun )
ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ ေပါင္းေရးထားတဲ့ကဗ်ာ ...
