စံပယ္ရြက္ေပၚက မိုးရည္စက္မ်ား

အိမ္မက္ထဲကလႊင့္ထြက္လာသလို ၾကားရေသာ
ေတးသြားမ်ားက ေဝးသြားလိုက္ နီးလာလိုက္ျဖစ္လို႔ေန
သည္ ။ တေယာတစ္လက္ဆီက ျဖစ္သည္ ။ ကိုယ့္ပါး
ကို ဆိတ္ၾကည့္မိေသာ္လည္း ေဝဒနာအရ အိမ္မက္ထဲ
မွာေတာ့ မဟုတ္ ။ ဘယ္မွာလဲ ...... ။ ကြၽန္ေတာ္သည္
ကား အတိတ္မွာလား ၊ ပစၥဳပၸန္မွာလား "မၾကည္ျပာ" ။
အဘယ္မွာနည္း ။

" ၾကယ္ေတြေၾကကြဲရင္ ေႂကြသတဲ့ေမာင္ ၊ သူ႔အလင္း
ေရာင္ကို သူေၾကာက္လို႔တဲ့ "

ၾကယ္ျပာေတြေႂကြရင္ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ဆုေတာင္း
စကားအဆင္သင့္မရိွေၾကာင္းေတာ့ ႐ိုးသားစြာဝန္ခံလို
ပါသည္ ။ တစ္ခ်ိန္က သနပ္ခါးရနံ႔မ်ားသည္ ေက်းလက္
ပြဲခင္းထဲမွာ မိုးလင္းခံရေသာ ေတးသီခ်င္းသံမ်ားကဲ့သို႔
လြင့္ပါးေပ်ာက္ပ်က္သြားခဲ့ၿပီ ။ (ဟုထင္စရာရိွသည္) ။
ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္မွာလဲ ။ ခ်စ္ေသာ မၾကည္ျပာေရာ ....
ဘယ္မွာလဲ ။ ေျပာႏိုင္တာတစ္ခုကေတာ့ မၾကည္ျပာ
ေနေသာအရပ္မွာ ကြၽန္ေတာ္ ရိွေနပါလိမ့္မည္ ။ ( ဟု
ယံုၾကည္သည္ ) ။

" ကြၽန္မေလ အခ်စ္ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ သိခ်င္မိခဲ့ဖူး
တယ္ ။ အခ်စ္ကို ဘုရားသခင္ဖန္ဆင္းခဲ့တာလား ၊
ဒါမွမဟုတ္​ လူေတြက ဖန္ဆင္းခဲ့တာလားဆိုတာ "

ဒီအေၾကာင္းေတြေျပာျပဖို႔ေတာ့ ကံၾကမၼာအခြင့္
ေပးရင္ ဆံုခ်င္ပါေသးတယ္ မၾကည္ျပာ ။ ၂၀၁၅ နွစ္မ်ား
ရဲ႕ မႏၲေလးညမ်ားထဲကလို မေတာ္တဆ ပခံုးခ်င္းတိုက္
မိၾကခ်င္ပါေသးတယ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္လြန္မယ္မထင္
ဘူး ။ ေမးခြန္းတိုင္းမွာ အေျဖရိွစျမဲပါ မၾကည္ျပာရယ္ ။
အခ်စ္ကို ခ်စ္သူတို႔ ဖန္ဆင္းခဲ့ၾကတယ္ ။ အခ်စ္မွာ ခ်စ္
ကိုခ်စ္ရမယ့္ အေၾကာင္းတရားေတြရိွတယ္ ။ အခ်စ္မွာ
မခ်စ္လို႔မရတဲ့ ေရစက္ေတြရိွတယ္ မၾကည္ျပာ ။ ဪ
.... မၾကည္ျပာကိုခ်စ္ဖို႔ မၾကည္ျပာဟာ ကြၽန္ေတာ့္ကို
ဖန္ဆင္းခဲ့တာပါ ။ ဒါေပမယ့္ မၾကည္ျပာရယ္...။ အခ်စ္
မွာ ခလုတ္ထိ ဆူးၿငိခ်ိန္ေတြလည္း ရိွတတ္မွာေပါ့ ။ ရိွ
ကို ရိွတတ္တာေပါ့ ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒါေတြကို
ေခါင္းခါေမ့ေလ်ာ့ခဲ့ဖူးတယ္ ။ ဆုပ္ရင္ စူး ၊ စားရင္ ႐ူး
မယ္ဆိုတာ သိလ်က္နဲ႔ ကိုယ္ကိုယ္ကိုယ္ ေခါင္းခါ ျငင္း
ဆန္ ၊ အာခံခဲ့ဖူးတယ္ ။

" ကြၽန္မတို႔မိန္းမသားေတြဆိုတာ ႏွင္းဆီပြင့္ေတြလိုပဲ ။
ဆူးေတြဘယ္ေလာက္ရံရံ တစ္ေန႔ေျမမွာစံရတာပါပဲ ။
အလွတရားမရိွ ၊ ရနံ႔မရိွႏုဲ႔ "

ႏွင္းဆီပြင့္ေျခာက္မွန္သမွ်ကို ရင္ထဲေခါက္သိမ္း
တတ္ခဲ့ပါၿပီ မၾကည္ျပာ ။ ခ်စ္မႈႏုဲ႔ထံုမႊမ္းသမွ် ၊ ရင္မွာ
ေမႊးျမပါေပတယ္ ။ ကြၽန္ေတာ္ေျပာခဲ့ပါေကာ ၊ အခ်စ္မွာ
မခ်စ္လို႔မရတဲ့ ေရစက္ေတြရိွတယ္ဆိုတာ ႏွင္းဆီပြင့္
ေျခာက္ကေလးေတြေပၚမွာလည္း သက္ေရာက္ပါတယ္
မၾကည္ျပာရယ္ ။ ကြၽန္ေတာ္က အသည္းမွာ ပင့္ကူ႐ွပ္
ခံထားရတဲ့ေကာင္ပါ ။ ကိုယ့္ေလာင္စာႏုဲ႔ကိုယ္ ဆိုေပ
မယ့္ ၊ ကိုယ့္အလင္းဟာ ကိုယ့္အတြက္ မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး ။
ယံုပါ ... ။ အခ်စ္ကို ကိုးကြယ္ေလးျမတ္ခဲ့တဲ့ေကာင္က
ခုဆို မၾကည္ျပာေပ်ာ္ပါေစေၾကာင္း ပန္း ေရခ်မ္း ဆီမီး
ေတြ ဆည္းကပ္လို႔ ၊ လႉဒါန္းလို႔ ၊ ကိုယ္​့ကိုယ္​ကို အမွ်
အတန္းေပးေဝလို႔ပါပဲ ။ ဘုရားသခင္ဟာ မၾကည္ျပာ
နာမည္ကို အလြတ္ရတယ္ ။ (ဆိုတာ ယံုကိုယံုရမယ္)

" ထိုအရပ္၌ သခ်ႋုင္းသားရွိေၾကာင္း၊ ထိုမိန္းမ၏
ဧည့္သည္တို႔သည္ မရဏနိုင္ငံအနက္ဆုံး၌ေနေၾကာင္း
ကို ေယာက္်ားသည္ မသိမမွတ္။ "
(သုတၱံက်မ္း ၊ ၉:၁၈)

မႏၲေလးညရဲ႕ ဝါးရြက္ေတြက ဓားစက္ေတြလိုပင္
ကြၽန္ေတာ့္ရင္သို႔ ေႂကြသည္ ။ က်ံဳးေရနံ႔ကို သယ္လာ
ေသာ ေလစိမ္းေတြကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကို တိုက္ခတ္
၏ ။ ဤေျမခ်ာမွာ မၾကည္ျပာလက္ဖဝါးမပါဘဲ ေလွ်ာက္
ရဲတာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ကြၽန္ေတာ္ အံ့ၾသပါသည္ ။ ရိွပါ
ေစ ... ။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ သန္းေခါင္ထက္နက္ေသာ ည
ေတြပင္ ရိွခဲ့ဖူးပါသည္ ။ မၾကည္ျပာမပါဝင္ေသာ ၊ ေဝး
ေသာ ၊ ကင္းပေသာ မႏၲေလးေတာင္ေျခသည္ မဲဇာ
ေတာင္ေျချဖစ္သည္ ။ ထေႏွာင္းပင္မ်ားသာ စိုယိမ္းေန
ၾကပါေစ ။ ငရဲညမွာ ကြၽန္ေတာ္ ကဗ်ာမရြတ္ျဖစ္ခဲ့ပါ ...။

" သို႔ေသာ္လည္း၊ သင္သည္ ေရွးဦးစြာေသာ ခ်စ္ျခင္း
ေမတၱာေလ်ာ့ၿပီဟု သင့္၌ အျပစ္တင္စရာရွိ၏။ "
(ဗ်ာဒိတ္က်မ္း ၊ ၂:၄)

ကြၽန္ေတာ့္မွာ လက္ညႇိဳးထိုးစရာ ကံၾကမၼာမရိွပါ
မၾကည္ျပာ ။ Christina Rossetti ရဲ႕ ခ်စ္သူအတြက္
ေနာက္ဆံုးမွာတမ္းေတြ ၊ မ်က္လံုးကန္းေနသူက ကမၻာ
ပ်က္ကိန္းႀကိဳေဟာခဲ့တာေတြ ၊ Space X ပ်က္စီးသြား
တာေတြ ၊ ေကာသလမင္းအိ္မ္မက္ ဆယ့္ေျခာက္ခ်က္
ခ်ဳပ္ခံလိုက္ရတာေတြ ၊ ကဗ်ာေဖာင္းပြမႈနဲ႔ ကဗ်ာဆရာ
ဦးေရေပါက္ကြဲမႈေတြ ၊ ဘုရားသခင္ဟာ ပိုကီမြန္ဖမ္းေန
ၿပီဆိုတဲ့ သတင္းေတြ ၊ မၾကည္ျပာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုထား
ရစ္ခဲ့တာေတြ ... ၊ ကြၽန္ေတာ့္မွာ လက္ညႇိဳးထိုးစရာ မရိွ
ပါဘူး ။ မိုးမခ်ဳပ္သလို ၊ မိုးလည္းအံု႔မေနဘူး ။ ဒီလိုမ်ိဳး
ကစဥ့္ကလ်ား ဆည္းဆာဟင္းလင္းျပင္ထဲ ကြၽန္ေတာ္
မၾကည္ျပာကို လြမ္းတယ္ ။ ကြၽန္ေတာ္ ပိုင္စိုးေဝ ရဲ႕
အစိမ္းေရာင္ျမစ္သို႔တမ္းခ်င္း ကဗ်ာကို ရြတ္မိတယ္ထင္
တာပဲ ။

" ကဗ်ာေရးေသာေယာက္်ားမွန္သမွ် ကြၽန္မအတြက္
သူရဲေကာင္းပါပဲ ။ ကိုယ့္ေဝဒနာကို ရယ္ဖြဲ႔ရင္း ေလာ
ကဓံနဲ႔ စီးခ်င္းထိုးေနရတဲ့ သူရဲေကာင္းေတြမို႔ ေမာင္ ၊
ကြၽန္မ သိပ္ကိုေလးျမတ္ၾကည္ညိဳမိပါတယ္ "

​ေက်းဇူးတင္​ပါတယ္​ " ၾကယ္ " ကို ကယ္ေသာ
"လမင္း" ရယ္ ။ လသာညရဲ႕ တဒဂၤမွာေတာ့ ကိုယ္ဟာ
ဧည့္သည္ပါ ။ ဘဝမွာၾကံဳရဲ႕အေမာေတြ ၊ ေဇာေတြ ၊
ေတာေတြ ၊ ေတာင္ေတြဟာ ေျခဖဝါးေအာက္မွာ ျပားဝပ္
႐ိုေသခဲ့ၾကဖူးပါတယ္ ။ မၾကည္ျပာ ျမႇဴေခ်ာ့သံဟာ ဒီ
စစ္ျမင္း႐ိုင္းကို လိႈင္းထန္ေစခဲ့ဖူးတယ္။ လြမ္းသစိတ္မွာ
ခြာအလိပ္လိပ္ျဖစ္ခဲ့ရရံု ၊ ခ်စ္သူဘယ္မွာရိွမွန္းမသိရတဲ့
အရပ္႐ွစ္မ်က္ႏွာမ်ားဟာ ေလာကဓံ႐ွစ္ပါးျဖစ္ခဲ့ရရံု ၊
မၾကည္ျပာ မ်က္ေတာင္အခတ္မွာ ေစာင္းႀကိဳးျပတ္လႊင့္
သြားခဲ့ရံု ေလာက္ပါပဲ ။ ကြၽန္ေတာ္ မေၾကကြဲခ်င္ဘူး
မၾကည္ျပာ ။ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ့္အလင္းကိုယ္႐ွက္ၿပီး
မေႂကြခ်င္ေသးဘူး ။ ေသာကစိတ္႐ိုင္းကို ခြၽန္းအုပ္ဖို႔
ကြၽန္ေတာ္ ကဗ်ာဆရာလုပ္ရဦးမယ္ ။(လို႔ထင္တယ္)။

" ေကာင္းကင္၌ ႀကီးစြာေသာ နိမိတ္လကၡဏာ ဟူမူကား
၊ မိန္းမတဦးသည္ ေနကိုဝတ္လ်က္၊ လကို ေျချဖင့္နင္း
လ်က္၊ မိမိေခါင္းေပၚ၌ ၾကယ္ဆယ့္ႏွစ္လုံးျဖင့္ၿပီးေသာ
သရဖူကို ေဆာင္းလ်က္ေပၚလာ၏။ "
(ဗ်ာဒိတ္က်မ္း ၊ ၁၂:၁)

စိတ္မွလြဲ၍ အရာအားလံုးတိတ္ဆိတ္ေနက်ျဖစ္
သည္။ ခါတိုင္းလို မိုးေရေပါက္တို႔၏ ၿဖိဳးၿဖိဳးေဖ်ာက္
ေဖ်ာက္သံမရိွ ၊ ဖားသူငယ္တို႔၏ ပရိေဒဝေတးသြားသံ
မရိွ ၊ ယုတ္စြအဆံုး ေလညင္း၏ က်ံဳးဝါးသံပင္မရိွေသာ
မိုးေန႔တစ္ေန႔မွာ ကြၽန္ေတာ္ မႈန္ေဝအံု႔ပ်ေနသည္ ။ ရင္
ထဲက သခၤါရကင္းေသာ မၾကည္ျပာကို သတိရေနမည္။
ကိုယ့္စိတ္ကုိ ဆြဲဆုတ္ရင္း ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို႐ွာေဖြမည္။
မခံရပ္ႏိုင္သည့္အဆံုးမွာေတာ့ ေကာင္းကင္လို ကိုယ့္
ေဝဒနာကို ထစ္​ခ်ဳန္​းမည္။ ကြၽန္ေတာ့္ သက္ျပင္းေငြ႔ေငြ႔
သည္ ေလာကကိုဝဋ္ေႂကြးဆပ္ေနေသာ တေယာသံ
ျဖစ္ပါသည္ မၾကည္ျပာ ။ ဘာပဲေျပာေျပာ ကိုယ့္လိပ္ျပာ
ကိုယ္ လံုေအာင္ျခံဳဖို႔ စံပယ္တစ္ရံုႏွစ္ရံုေတာ့ ရႏိုင္မည္
ဆိုလ်င္ ရခ်င္ပါေသးသည္ ။

" သူခိုင္းလ်င္ေပ်ာ္ ၊ သူကေခၚရင္ ၊ ၾကယ္စင္တစ္ခင္း ၊
ေငြလမင္းနဲ႔ ၊ ေဆာင္ၾကဥ္းလို႔သာ ၊ အေရာက္လာမယ္"
(Harry Lwin)

ေတာင္စြယ္မွာ ၊ ေနမကြယ္ေသး ။ ႐ုတ္ခ်ည္းပ်ံ
တက္သြားတဲ့ အိပ္တန္းငွက္ကေလးေတြရိွသည္ ။ ရိွေန
ေသးသည္ ။ ကြၽန္ေတာ့္ကို အနက္ဖြင့္ဆိုမရတဲ့မ်က္ဝန္း
ေတြနဲ႔ ၾကည့္စရာမလိုပါ ။ ေႏွာင္းတစ္ေန႔မွာ လွပေလ့ရိွ
တဲ့ သင္တို႔ခရီးစဥ္မ်ားအေၾကာင္းေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို
ေျပာျပဖို႔လိုသည္ ။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ မရိွတဲ့အရာေတြကို
မၾကည္ျပာကို ျပန္လည္ေျပာျပရန္ျဖစ္သည္ ။ မည္သို႔ပင္
ဆိုေစကာမူ ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္ ၊ သံေယာဇဥ္ႏွင့္ပင္
တစ္ဘဝစာ လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ခံခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္ ။ မိုးရြာ
ေတာ့မည္ ။ စိမ္းလဲ့ေသာ စံပယ္ရြက္မို႔ ကြၽန္ေတာ္ကား
ပါးအပ္ခြင့္မရိွ ။ မရိွ ..... ။

မင္းခသူ

September. 14. 2016