နန္းေတာ္တစ္ေဆာင္မွ မတည္ေထာင္လိုက္ရခင္မွာ
ၿမိဳ႕ေတာ္ဟာ အံ့ၾသဖြယ္ရာေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့တယ္ ။
တျပည္သားရဲ႕အိမ္မက္ဟာ တစျပင္ေပၚေခြေခါက္
အေဝးႀကီးကသယ္ေဆာင္လာတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဟာ
ဒူးေထာက္က်သြားတယ္ ။
လေရာင္ေတြ အေမွာင္ႀကီးေမွာင္ခဲ့
ၾကယ္တာရာေတြ အစင္းစင္းေႂကြခဲ့
ေလာကဟာ တိတ္ဆိတ္ျပာလဲ့ေနခဲ့တယ္ ။
ေစာင့္စားေတာ္မူပါဦး ေႏြဦးပန္းေတြရယ္
ဂါထာ မႏၲရားေတြနဲ႔ ကယ္တင္မန္းမႈတ္ဖို႔မစြမ္းတဲ့
အေသတျခမ္း ၊ အ႐ွင္တျခမ္းလူရဲ႕ ကံၾကမၼာကို
မိုးခါးေရ တစိမ့္စိမ့္စိုၿပီးကာမွ
စီရင္ေလ ... ။
ဝိဉာဥ္ဟာ မွန္ကြဲစေတြလို ေလဟာနယ္မွာေမ်ာ
ေျခာက္ခမ္းခဲ့သမွ်စြတ္စိုဖို႔ မ်က္ရည္ကို မိုးလုပ္ခ်ိဳးရ
တျပည္သားရဲ႕ အမိုက္ဆံုးညဟာ ရင္ထဲမွာေမွာင္လို႔
စက္႐ုပ္ေတြကသာ သူ႔ကိုတပ္ဆင္ေပးႏိုင္လိမ့္မယ္
ဘဝကို တိုင္ကပ္နာရီထဲက ေခြးသြားစိတ္မ်ားေပၚ
ပစ္တင္ခဲ့ ... ။
အခ်ိန္တန္ၿပီ ...
လီလီပန္းမ်ား ႐ွင္ျပန္ထေျမာက္ခ်ိန္တန္ပါၿပီ
ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာၿမိဳ႕ေတာ္ဆီ ျပန္လည္ဦးတည္ရဲ႕
တျပည္သားဟာ ေတြးတယ္
ေလညင္းပကတိဆို ဘယ္အရာေတြကမ်ား
တိုက္စားႏိုင္မလဲ ။
K သူ
